تلاش برای ساخت تصویری برازنده از یک تک تیرانداز

ساخت فیلم‌های سینمایی با موضوعات شخص محور یا همان پرتره‌های سینمایی از شیوه‌های رایج فیلمسازی است. این دسته از فیلم‌ها در صنعت سینما در جهان مرسوم است و قهرمانان و اسطوره‌های وطنی به تصویر کشیده می‌شوند و بالطبع سینمای ایران هم از این قاعده مستثنی نیست و فیلمسازان بسیاری در قالب فیلم‌های مستند یا داستانی، سراغ چهره‌های تأثیرگذار در حوزه‌های مختلف رفته‌اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

 اما یکی از انواع ساخت فیلم‌های پرتره، ساخت فیلم روی چهره‌های ملی است و ساخت فیلم‌هایی با موضوعات جنگ تحمیلی که برگرفته از خاطرات شهدا یا افراد نزدیک به آنها نمونه‌ای از این دسته از فیلم‌ها است که عموماً با استناد به تاریخ شفاهی ساخته  و به‌عنوان سمبلی از انسانیت و دفاع از میهن به نمایش گذاشته می شود.
نمونه‌هایی از این فیلم‌ها را می‌توان در آثار حاتمی کیا یا به طور مشخص‌تر در فیلم «ایستاده در غبار» محمد حسین مهدویان دید. علی غفاری کارگردان سینما در سی و نهمین جشنواره فیلم فجر با فیلم «تک تیرانداز» به تهیه‌کنندگی بنیاد روایت فتح حضور دارد؛ پرتره‌ای سینمایی که روایتگر داستان زندگی شهید عبدالرسول زرین است که در 8 سال جنگ تحمیلی برای دفاع از میهن مبارزه کرد و اکنون علی غفاری تلاش کرده تا دراین اثرسینمایی برشی از تأثیر وجود او در جنگ را به نمایش بگذارد؛ تک تیراندازی که شهرت جهانی دارد. این کارگردان معتقد است چراغ سینمای ایران قهرمان محور است و این خاصیت سینمای ایران رو به افول است. این کارگردان سینمای ایران در گفت‌و‌گویی که با روزنامه ایران انجام داده است از دغدغه‌های خود برای به تصویر کشیدن قهرمان در سینمای ایران و تلاش برای رسیدن به سینمای استاندارد سخن گفت.‌‌

‌در ابتدا درباره فیلم «تک تیرانداز» توضیح دهید.
در 8 سال دفاع مقدس جوانان خوشفکر و نابغه‌ای برای دفاع از میهن خود به شهادت رسیدند که رشادت و ایثار هریک از آنها آن گونه که باید در مدیوم سینما مطرح نشده است. این در حالی است که سینما نیاز به قهرمان دارد و شهیدان راه وطن همه المان‌های قهرمان و اسطوره شدن را نزد مردم دارند. حال اینکه بسیاری از شهدا هستند  که نقش تعیین کننده و مهمی در طول دفاع مقدس داشتند که نام آنها کمتر شنیده شده است. شهید عبدالرسول زرین یکی از افرادی است که نامی از او در فیلم‌ها و سریال‌ها نیامده است. این در حالی است که به استناد تاریخ شفاهی یا بیان خاطرات رزمندگان، این شهید تک تیرانداز یکی از بهترین رزمندگان در دفاع ازمیهن بوده است تا جایی که شهید خرازی از او با عنوان گردان تک نفره یاد می‌کرد.
آیا ویژگی بارز شهید زرین مشخصاً مربوط به تک تیرانداز بودن و دفاع از میهن است؟
خیر. منش شهید زرین مثال زدنی است. یکی از نکاتی که افراد را مجذوب شخصیت این شهید می‌کرد توجه به این مطلب است که او چه هدفی را می‌توانسته بزند که نزده است، در واقع افتخار شهید به هدف‌هایی است که می‌توانسته بزند اما نزده است. به اعتقادمن نگاه شهید زرین به جنگ نوعی مبارزه متفاوت بوده است.
سینمای ایران تا چه اندازه توانسته از ظرفیت خود برای شناساندن شخصیت‌های ملی و مذهبی موفق باشد؟
درصد اندکی از ظرفیت سینمای ایران برای به تصویر کشیدن چهره‌های مبارز در راه وطن اختصاص یافته است. این در حالی است که سینما می‌تواند عناصر جذابی برای تماشاگر داشته باشد و اساساً سلیقه سینمایی من نشان دادن قهرمان و اسطوره‌سازی برای مخاطبان سینمای ایران است. ولی سینمای ایران نتوانسته آن گونه که باید از این ظرفیت استفاده کند. تا جایی که در مراحل تحقیق فیلم متوجه شدم کمتر نامی از شهید زرین در طول 8 سال دفاع مقدس به میان آمده است و این درحالی است که سینما می‌توانست خیلی زودتر سراغ این چهره ملی و شخصیت‌های دیگر برود.
ویژگی خاص فیلم «تک تیرانداز» چیست؟
من و گروه فیلمسازی سعی کردیم فیلمی متفاوت بسازیم و در این مسیر حضور قهرمان و نشان دادن تأثیر این حضور در سال‌های جنگ تحمیلی بسیار مهم بود و مهمتر این که سعی کردیم اثری برازنده شهید عبدالرسول زرین در سینمای ایران به یادگار بگذاریم. به اعتقاد من سینمای ایران از چارچوب سینمای ارزنده خارج شده است و اغلب آثار داستان‌هایی کم مایه با تولیدات ارزان است اما سینمای ایران نیاز به فیلم برازنده این سینما و مخاطب دارد. از همین رو من و گروه فیلمسازی‌مان همه تلاش خود را به کار گرفتیم تا فیلمی شایسته مخاطب سینمای ایران بسازیم و به سمت سینمای استاندارد حرکت کنیم.
با توجه به شرایط کرونا، موقعیت جشنواره فیلم فجر و در نگاه کلی، سینمای ایران را چطور ارزیابی می‌کنید؟
جشنواره فیلم فجر بزرگترین رویداد فرهنگی کشور است و خوشحالم چراغ سینمای ایران هرچند اندک با برپایی این جشنواره روشن نگه داشته شده است. زیرا به هر حال وضعیت کرونا زندگی انسان را تحت‌الشعاع قرار داده  وعرصه‌های مختلف فعالیت دچار آسیب شده است. به همین دلیل به اعتقاد من برگزار شدن این جشنواره بهتر از به محاق رفتن آن است. بنابراین با تعطیلی سینما با هر عنوان مخالفم زیرا این ما هستیم که باید با شرایط کرونا کنار بیاییم و به‌عنوان میهمان ناخوانده در میان خود بپذیریم چون نمی‌دانیم تا چه زمانی دنیا درگیر این بیماری است و خب باید زندگی کرد. حتی زمان فیلمبرداری، خیلی‌ها پیام می‌دادند که چرا در این شرایط فیلم تولید می‌شود ولی من با جدیت مخالف کار نکردن در کرونا بودم و البته همکاران ما مقاومت کردند و با رعایت پروتکل‌های بهداشتی کار را تمام کردیم. البته تولید فیلم در فیلم‌های خانوادگی یا فیلم‌های با هزینه کمتر کم خطر‌تر بود. ولی «تک تیرانداز» فیلم شلوغی بود که باید کار می‌کردیم.
سؤالم را به‌شکل دیگری مطرح می‌کنم، آیا با وجود ساخت فیلم در ایام کرونا از نتیجه فیلم راضی هستید؟
قطعاً اگرمحدودیت‌ها نبود بهتر بود و می‌توانستیم با استرس کمتر فیلم را بسازیم. اما با همه مشکلات پیش رو همه تلاش ما این بود که چراغ سینما روشن بماند و من به شخصه از کسانی هستم که معتقدم تنور سینما و  جشنواره فیلم فجر باید گرم بماند تا سینما در این ایام ویژه، سلامت بماند.
‌به‌عنوان آخرین سؤال فکر می‌کنید در جشنواره فیلم فجر چه جایزه‌ای دریافت می‌کنید؟
نمی‌دانم ونقطه نظری هم ندارم. زیرا فیلم‌ها را ندیده‌ام و قضاوتی هم نمی‌توانم داشته باشم. ولی آرزو می‌کنم این جشنواره بدون هیچ خسارتی برگزار شود و به پایان برسد. چون مهم، سینما و آشتی مردم با آن است که در این شرایط باید دعا کرد خسارتی نداشته باشد.

برش

فیلم ساختن یا به نوعی کار در حوزه سینمای دفاع مقدس کاری است سخت و پر‌چالش که اگر با علاقه و معرفت همراه نباشد، نتیجه نامطلوب و روند تولید بسیار سخت و شکننده خواهد بود و به گفته سازندگان «تک تیرانداز» این فیلم توانسته نظر موافق فرماند‌هان جنگ را که سر صحنه تولید این فیلم حضور پیدا کردند جلب کنند و البته آن ها نیز به ابراهیم اصغری تهیه‌کننده فیلم این جمله را هدیه داده‌اند که «ساخت فیلم جنگی از خود جنگ سخت‌تر است.» برخی معتقدند «تک تیرانداز» علی غفاری لقب استراتژیک‌ترین فیلم جشنواره فجر امسال را از آن خود خواهد کرد؛ فیلمی با محوریت زندگی شهید «عبدالرسول زرین» که او را به عنوان شکارچی جنگ می‌شناسند و یکی از تک تیراندازانی بود که توانست چندهزار نفر از نیروهای دشمن را از پادرآورد. شهید زرین جزو نیروهای اصلی و بنیان‌گذاران لشکر امام حسین (ع) بوده و در جبهه‌ها نقش مهمی را ایفا می‌کرد؛ نشانه‌گیری‌های دقیق او بیشترین آسیب‌ها را به دشمن زده است. این شهید با رکورد بیش از سه هزار شلیک موفق و با به هلاکت رساندن نظامیان بعثی و چندین تک‌تیرانداز ماهر و فرمانده عراقی خود را به‌عنوان ماهرترین تک‌تیرانداز جهان در جنگ‌های معاصر ثبت کرده است. این فیلم پیش از این با عنوان «شکار شکارچی» معرفی شده بود و با همکاری انجمن سینمای انقلاب و دفاع مقدس، بنیاد فرهنگی روایت فتح و با حضور بیش از ۱۲۰ نفر از عوامل حرفه‌ای سینما و به تهیه‌کنندگی «ابراهیم اصغری» به سی و نهمین جشنواره فیلم فجر قدم گذاشته است.

تک تیرانداز
بازیگران:
کامبیز دیرباز
علیرضا کمالی
امیررضا دلاوری
عبدالرضا نصاری
حسین پوریده
حسین شریفی
اسماعیل خلج
انوش معظمی
عبدالحلیم تقلبی
خلاصه داستان:
تک تیرانداز ایرانی تبدیل به کابوسی مرگبار برای افسران و فرماندهان ارتش بعثی شده. تا جایی که صدام شخصاً جایزه‌ای برای سر او
تعیین می‌کند.‌

منبع: ایران آنلاین

کلیدواژه: جشنواره فیلم فجر عبدالرسول زرین سینمای ایران دفاع از میهن تک تیرانداز شهید زرین دفاع مقدس ساخت فیلم فیلم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ion.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۸۷۵۷۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فیلمی که دیوار میان پایتخت و شهرستان را از بین برد

فیلم «آپاراتچی» مصداقی از پرداختن به سینمای مردمی است که در چهل‌ودومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند؛ از مهم‌ترین ویژگی‌های این فیلم روایتی است که فضای خارج از پایتخت ارائه می‌شود.

به گزارش خبرگزاری ایمنا، «من فقط یک فیلم‌سازم و تمام زندگی‌ام سینماست. سینما شغل من نیست، عشق منه.» این‌ها سخنان جلیل رشیدی است، شخصیت اول فیلم آپاراتچی، که برگرفته از شخصیت جلیل طائفی، یک عاشق سینما در دهه ۶۰ است؛ جلیل اگر چه شغلش نقاشی است، اما عشقش فیلم‌سازی است و حاضر است سختی‌هایش را هم به جان بخرد؛ فیلم آپاراتچی روایتگر دلبستگی‌های یک نقاشِ ساختمانِ عاشقِ سینما است که با اشتیاق تمام به تولید چند فیلم کوتاه موفق شده و در آرزوی ساختن نخستین فیلم سینمایی خودش است؛ به طور کلی در این فیلم با یک اثر درباره سینما و برای سینما روبه‌رو هستیم.

مسئله آپاراتچی مسئله سینما، مسئله بقا یا از میان رفتن سینما است، مسئله فیلم آپاراتچی به ظاهر محدود به یک دوره زمانی خاص و در عمل مربوط به همیشه تاریخ در این مرز پرگهر است و بر این اساس علی طاهرفر کارگردان فیلم آپاراتچی در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه دو رویکرد اساسی در درون‌مایه فیلم آپاراتچی وجود دارد، اظهار می‌کند: رویکرد اول فیلم آپاراتچی هنر مردمی است و رویکرد دوم آن روایت دهه ۶۰، زیست و فرهنگ مردم تبریز در این دهه است که می‌توان گفت در دل همین هنر مردمی ادای دین به سینما نیز موضوعی نهفته است.

وی ادامه می‌دهد: موقعیت فیلم در ادای دین به سینما جزو موقعیت‌های نمایشی است که بیشتر کارگردانان دوست دارند در آن یک تجربه داشته باشند چراکه یک عمر پشت دوربین به تجربه نشستند و می‌خواهند همین تجربیات را جلوی دوربین ببرند.

کارگردان فیلم آپاراتچی با اشاره به اینکه همانند کشورهای دیگر نمایندگان زیادی برای فیلم در سینما ایران داریم و این موضوع یک دغدغه فرهنگی برای سینماگران محسوب می‌شود، تصریح می‌کند: گاهی اوقات در دل فیلم‌ها بسیاری از حقایق سینما ظهور و بروز پیدا می‌کند، به طوری که گاهی لحظات شیرینی را رقم می‌زند و گاهی نیز حقایق تلخی در آن هست که نکات گفته نشده سینما را بیان می‌کند؛ در همین راستا این اتفاقات دست به دست هم دادند که من با رغبت به سمت آپاراتچی بیایم.

در «آپاراتچی»، تلاش برای ارائه هنر مردمی بود

وی با اشاره به موضوع ادای دین به سینما می‌افزاید: وقتی که با یک موضوع خاص مواجه هستیم مخاطبان آن خاص خواهند بود و عام نیستند در همین راستا تلاش کردیم هنر مردمی را ارائه دهیم که مخاطب عام داشته باشد.

طاهرفر می‌گوید: دغدغه ما این بود که فیلمی با شاخصه‌ها و مولفه‌هایی را تولید کنیم که مخاطب عام را جذب کند تا افراد علاوه بر اینکه لحظات شاد، مفرح، شیرین و گاهی کمدی را مشاهده می‌کنند، هنگام خروج از سینما یک ارزش افزوده فرهنگی نیز به همراه داشته باشند چراکه مخاطب در سبد فرهنگی خود یک فیلمی را انتخاب و هزینه اقتصادی کرده است در همین راستا حق دارد هنگام خروج از سینما حداقل از نظر مضمونی یک تعالی را در خود احساس کند.

وی در خصوص برخوردهای مردمی نسبت به فیلم نیز اظهار می‌کند: هنگامی که در عرصه‌ی غوغا سالاری فیلم‌های کمدی و گیشه پسند قدم می‌گذارید کار دشوار می‌شود اما به لطف خدا در هر کدام از مولفه‌هایی که بیان شد بازخوردهایی با تراز بالا و پایین از سوی مخاطبین دریافت کردیم که این بازخوردهای خوب انگیزه مضاعفی را برای ادامه دادن در این مسیر به ما داده است.

کارگردان فیلم آپاراتچی با بیان اینکه امیدوارم روزگاری به این نتیجه نرسیم که باید در بستر طنز چیزی را تعریف کنیم تا مخاطب به سینما بیاید، ادامه می‌دهد: ما باید در لایه‌های بیرونی، درونی، فرامتن و زیر متن یک مفهومی را بگنجانیم تا مردم به بهانه کمدی بودن فیلم بیایند و آن مورد را نیز دریافت کنند؛ از این رو امیدوارم روزی فرا برسد که ما در حوزه فیلم‌های غیر کمدی به جایگاهی برسیم که فیلم ما جزو انتخاب اول تماشاچی‌ها باشد.

وی تصریح می‌کند: طی سال‌های اخیر اتفاقاتی رخ داده که سلیقه مخاطبین را بر مدار برخی کارهای ناصواب فرهنگی بناگذاری کردیم و این اتفاقی نامبارک و راه انحطاط سینمایی ما است، از این رو باید توجه داشت که معمولاً وقتی چنین اتفاقی می‌افتد هم سرمایه‌گذاران و هم تهیه کنندگان و به تبع آن در یک دراز مدت یا میان مدت کارگردانان و نویسندگان نیز به آن سمت خواهند رفت و صرفاً بر مبنای رسالت خود عمل نمی‌کنند؛ در همین راستا امیدوارم روز فرا برسد که با حمایت سازمان سینمایی و جریان سینمایی کشور شاهده آفرینش آثاری بهتر باشیم.

تنوع ژانرهای جشنواره فجر، از مهم‌ترین نکات آن بود

طاهرفر می‌افزاید: جشنواره فیلم فجر امسال از همان انتخاب فیلم‌ها برای بخش نگاه نو و سیمرغ، طبقه بندی که اتفاق افتاد و جواب نهایی که برگزار کنندگان آن مبنی بر تکمیل جدول فیلم‌ها دادند که در وسط جشنواره نیز خیلی از منتقدین و کارشناسان عنوان کردند که عدالت سینمایی رعایت نشده، با فراز و نشیب زیادی همراه بود؛ در همین راستا باید گفت که حواشی جشنواره زیاد بود اما مهم‌ترین حسن آن وجود تنوع موضوعی قابل قبول سینمای اجتماعی، کمدی، سیاسی، ورزشی و حتی کودک و نوجوان بود.

وی با بیان اینکه ما گاهی اوقات مصلحت را فدای حقیقت می‌کنیم، می‌گوید: بسیاری از فیلمسازان دیگری بودند که باید در بخش سودای سیمرغ حضور پیدا می‌کردند، همه عوامل‌شان به چالش کشیده می‌شدند و یک رقابت پایا پای می‌داشتند اما این اتفاق نیفتاد؛ از این رو یقین دارم که سال بعد سازمان سینمایی یک تدبیری برای این موضوع خواهد داشت.

کارگردان فیلم آپاراتچی اظهار می‌کند: باید اعتراف کنم لطف خدا و شهدا بود که در اولین حضور و اولین فیلمم در بخش مسابقه رفتیم و سیمرغ نیز گرفتیم؛ همچنین خیلی خوشحالم که فیلمی با موضوع دهه ۶۰، جنگ، ترور، شهادت، نماز جمعه و هنر مردمی ساختیم.

وی با بیان اینکه دیوار بزرگ و حائلی که برای تولید فیلم میان شهرستان و پایتخت بود در حال کوتاه شدن است، ادامه می‌دهد: اتفاق بدی است که فیلمسازان شهرستانی بعد از یک، دو و حتی سه دهه بعد فضا برایشان فراهم شود تا فیلم بسازند، چراکه این باعث می‌شود خیلی از انرژی‌ها، پتانسیل‌ها و استعدادهایی که در شهرستان‌ها داریم رو به نابودی برود و گاهی نیز فنا می‌شوند؛ به طوری که شخص یا مسیر خود را عوض می‌کند و قلم و دوربین را زمین می‌گذارند یا امیدی به این سینما نخواهد داشت.

طاهرفر تصریح می‌کند: با رویکردهای امسال جشنواره فیلم فجر به آینده امیدوار شدم و امیدوارم که سازمان سینمایی سوره، فارابی و سازمان سینمایی در ادامه نیز اتفاقات خوبی را رقم بزنند.

تصویر، هنری اثرگذار است

علیرضا استادی بازیگر فیلم آپاراتچی نیز در گفت‌وگو با ایمنا با بیان اینکه از حضور خود در خانواده فیلم آپاراتچی خرسند هستم، اظهار می‌کند: هر هنرمندی دغدغه این را دارد که متفاوت‌تر از قبل باشد، در همین راستا این پروژه برای من یکی از بارزترین موارد بود و زمانی که کار پیشنهاد شد، کلیت فیلم را خواندم و با توجه به اینکه فیلمی روایی و روایتگر بخشی از هنر سینما بود با افتخار نقش پیشنهاد شده را قبول کردم.

وی ادامه می‌دهد: در بازخوردها بیان شد که آپاراتچی فیلم کمدی شریفی است که می‌شود آن را با خانواده دید، نمی‌گویم فیلم‌های دیگر خالی از شرافت بوده اما این فیلم با توجه به تحقیق و پژوهشی که آقای طاهرفر انجام دادند در این زمینه به طبع خود را نشان داده است چرا که وقتی یک کار خروجی یک تفکر و پژوهش باشد و درست چیده شود خروجی آن استقبال خوب مردم خواهد بود؛ از این رو فیلم خوب اقبال شده و نشان می‌دهد که فیلمساز توانسته کار خود را به درستی انجام دهد.

بازیگر فیلم آپاراتچی تصریح می‌کند: جشنواره چکیده و نتیجه کارهای تولید شده یک الی دو ساله هنرمندان است و در فیلم هنرمندان نیز می‌توانیم بازخورد شرایط اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و… را مشاهده کنیم.

وی افزود: هویت یک ملت در آثار هنری‌شان دیده می‌شود به همین خاطر من تمام کارهای تولید شده را خالی از این بحث نمی‌بینم و به مرزبندی شهرستانی و مرکزی زیاد قائل نیستم چراکه هر هنرمندی اگر کار قابل اعتنا برای تولید داشته باشد می‌تواند حرفی نیز برای گفتن داشته باشد؛ در همین راستا فیلم آپاراتچی هم از آن دسته کارهایی است که فیلمساز توانسته به نحو احسن کار خود را انجام دهد.

استادی می‌گوید: ساخت فیلم‌هایی همچون آپاراتچی می‌تواند بر فرهنگ یک کشور اثرگذار باشد چرا که اکنون یکی از هنرهای ارتباطی و تأثیرگذار، هنر تصویر است و باید بیشتر به آن اهمیت داده شود.

وی اظهار می‌کند: به وفور سوژه‌هایی همچون آپاراتچی در کشور و جامعه ما اتفاق افتاده است؛ در همین راستا پرداختن به شخصیت‌های هنری، قهرمانی، فرهنگی و… در قالب سینما، تلویزیون و مواردی از این دست می‌تواند بر افق فرهنگی و هنری کشور مؤثر باشد.

به گزارش ایمنا، آپاراتچی تازه‌ترین روایت سینما از سینما است که می‌توان آن را ادای دینی به این حوزه دانست اما آنچه این فیلم را از دیگر آثار مشابه در این زمینه متمایز می‌کند، پرداختن به سینمای مردمی است و تقابل آشکاری که این نوع از سینما با دو جریان تحجر و شبه روشنفکری دارد؛ فیلم سینمایی آپاراتچی در چهل و دومین جشنواره فیلم فجر با استقبال مخاطبان مواجه شد و توانست سیمرغ بلورین و جایزه ویژه کارگردانی بخش نگاه نو را از هیئت داوران دریافت کند و در این راستا باید به این نکته توجه داشت آپاراتچی سعی داشته عموم مردم را به فیلم جذب کند و در این مسیر به موفقیت نیز دست یافته است.

کد خبر 748562